• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کَنْد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: کَنْد (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: کَنود (لغات‌قرآن)، کَنْد (مفردات‌نهج‌البلاغه).


کَنْد ( به فتح کاف و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای ناسپاسی است. از مشتقات این کلمه در قرآن مجید کَنُود (به فتح کاف) به معنی بسیار ناسپاس است. کلمه فقط یک بار در قرآن مجید آمده است.


کَنْد
[۱] قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۵۰.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۲۷.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۳۸.    
به معنی ناسپاس است. کَنُود به معنی بسیار ناسپاس می‌باشد. «ارض کنود» زمینی است که چیزی نمی‌رویاند، «کند النّعمة کنودا: کفرها».
[۴] شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج ۴، ص ۵۹۱.    


(اِنَّ الْاِنْسانَ لِرَبِّهِ‌ لَکَنُودٌ)
[۵] عادیات/سوره۱۰۰، آیه۶.    
«حقّا که انسان به پروردگارش بسیار ناسپاس است.»
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۶.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۹۰.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۲۴.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳۹.    


این لفظ فقط یک بار در قرآن یافت شده است.
[۱۰] عادیات/سوره۱۰۰، آیه۶.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۵۰.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۲۷.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۳۸.    
۴. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج ۴، ص ۵۹۱.    
۵. ↑ عادیات/سوره۱۰۰، آیه۶.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۴۶.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۹۰.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۲۴.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۲۳۹.    
۱۰. ↑ عادیات/سوره۱۰۰، آیه۶.    


• قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کَند»، ج۶، ص۱۵۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره عادیات
جعبه ابزار