کَفّار (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَفّار: (اِلَّا فاجِراً کَفَّاراً) «کَفّار» از مادّه «
کُفر»
مبالغه در «
کفر» است، بنابراین تفاوت میان این واژه با «
فاجر» این است که: یکی مربوط به جنبه‌های عملی است، و دیگری اعتقادی.
(إِنَّكَ إِن تَذَرْهُمْ يُضِلُّوا عِبَادَكَ وَلَا يَلِدُوا إِلَّا فَاجِرًا كَفَّارًا) (چرا كه اگر آنها را باقى بگذارى، بندگانت را
گمراه مى‌كنند و جز نسلى فاجر و
كافر به دنيا نمى‌آورند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه درخواست هلاكت تا آخرين نفر آنان را تعليل مى‌كند، و حاصلش اين است كه: اگر درخواست كردم كه همه آنان را هلاك كنى، براى اين بود كه هيچ فايده‌اى در بقاى آنان نيست نه براى
مؤمنین و نه براى فرزندان خودشان، اما براى مؤمنين فايده ندارد، براى اينكه اگر زنده بمانند آن چند نفر مؤمن را هم گمراه مى‌كنند، و اما براى فرزندان خود فايده ندارد، دليلش اين است كه اينان فرزند صالح نمى‌آورند، اگر بياورند فرزندانى فاجر و
كافر مى‌آورند (و فجور به معناى
فسق بسيار شنيع است، و
كفار- به فتحه كاف- صيغه مبالغه از
كفر است).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کَفّار»، ص۴۶۲.
