• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کَظیمٌ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





کَظِیمٌ: (مُسْوَدًّا وَ هُوَ کَظیمٌ)
«کَظِیمٌ» به کسی می‌گویند که مملوّ از‌ اندوه و غضب شده و خویشتن‌داری می‌کند، و به اصطلاح دندان بر جگر می‌فشارد. واژه‌ «کَظِیْم» از مادّه‌ «کَظْم» (بر وزن نظم) به معنای گلوگاه است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با کَظِیم:

۱.۱ - آیه ۵۸ سوره نحل

(وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِالأُنثَى ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ) (و هنگامى كه به يكى از آنها بشارت دهند دختر نصيب تو شده، صورتش از فرط ناراحتى سياه مى‌شود؛ و به شدّت خشمگين مى‌گردد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: مقصود از اسوداد وجه و سياه شدن روى، به طور كنايه خشمناك شدن است، و كظيم به كسى گويند كه اندوه و خشم خود را فرو ببرد و جمله مورد بحث حاليه است، يعنى اينكه گفتيم دختران را به خدا نسبت مى‌دادند و در حالى چنين مى‌كردند كه وقتى مژده بر ايشان مى‌آوردند كه همسرت دختر آورده رويش از خشم سياه مى‌شد، و خشم خود را فرو مى‌برد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

۱.۲ - آیه ۱۷ سوره زخرف

(وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُم بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلًا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ كَظِيمٌ) (در حالى كه هر گاه يكى از آنها را به همان چيزى كه براى خداوند رحمان شبيه قرار داده (به تولّد دختر) بشارت دهند، صورتش از فرط ناراحتى سياه مى‌شود و خشمگين مى‌گردد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه كظيم به معناى كسى است كه مملو از اندوه و خشم باشد. و معناى آیه اين است كه: حال مشرکین چنين است كه وقتى به يكى از ايشان مژده مى‌دهند كه همسرت دختر زاييده با اينكه همين دختر را شبيه و هم‌جنس خدا مى‌داند، چهره‌اش از اندوه سياه مى‌شود، در حالى كه دلش مملو از اندوه و خشم است، چون نه تنها دختردارى را دوست نمى‌دارد، بلكه از آن ننگ هم دارد، اما همين دختر را براى خدا مى‌پسندد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. نحل/سوره۱۶، آیه۵۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۱۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۵۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۲۹۵.    
۵. زخرف/سوره۴۳، آیه۱۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۱، ص۴۰.    
۷. نحل/سوره۱۶، آیه۵۸.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۳.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۰۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۷۶.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۷۸.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۶۶.    
۱۳. زخرف/سوره۴۳، آیه۱۷.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۹۰.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۱۳۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۹۰.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۲، ص۱۹۹.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۶۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «کَظِیمٌ»، ص۴۶۱.    






جعبه ابزار