کَثْب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کَثْب (به فتح کاف و سکون ثاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای جمع کردن و جمع شدن است. از مشتقات این واژه در
آیات قرآن کَثیب (به فتح کاف) به معنای تلّ شن است. این کلمه فقط یک بار در
کلام الله آمده است.
کَثْب:
اصل کثب به معنی جمع کردن است، «کثب الشّی‌ء کثبا: جمعه».
کَثیب: به معنی تلّ شن است
و در
صحاح گوید: تلّ شن را کثیب گویند که به مکانی ریخته و جمع شده است، (یعنی مکثوب).
(یَوْمَ تَرْجُفُ الْاَرْضُ وَ الْجِبالُ وَ کانَتِ الْجِبالُ کَثِیباً مَهِیلًا) «
مهیل» تلّ شنی است که اگر از پائین آن را حرکت دهند قلّه‌اش سرازیر می‌شود و می‌ریزد، یعنی: «روزی
زمین و کوه‌ها می‌لرزند و کوه‌ها همچون تپّه لغزنده شوند».
این
آیه نظیر
(اِذا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا • وَ بُسَّتِ الْجِبالُ بَسًّا) (در آن هنگام كه زمين به شدّت به لرزه درمى‌آيد، و كوه‌ها درهم كوبيده مى‌شود).
می‌باشد.
این کلمه فقط یک بار در
کلام الله آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کثب"، ج۶، ص۹۰.
