• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کوی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: کوی (قاموس قرآن (جلد ۶))
مقالات مرتبط: تُکوی‌ (لغات‌قرآن).


کَوَی (به فتح میم و واو) از واژگان قرآن کریم به معنای داغ کردن است. این کلمه تنها یک بار در قرآن مجید آمده است.


کَوَی
[۱] قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۷۱.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۳۱.    
[۳] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۳۶۴.    
به معنای داغ کردن است. «کواه کیّا: احرق جلده بحدیدة و نحوها».

(یَوْمَ یُحْمی‌ عَلَیْها فِی نارِ جَهَنَّمَ‌ فَتُکْوی‌ بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ‌)
[۴] توبه/سوره۹، آیه۳۵.    
«روزی آن زر و سیم در آتش جهنّم سرخ کرده شوند و با آن پیشانی‌ها و پهلوها و پشت‌هایشان داغ کرده شوند.»
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۵۲.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۳۵.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۶.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۸۰.    

آیه درباره گنج کنندگان است که در «کنز» گذشت نعوذ باللّه منها.
(ببینید: کنز (مفردات‌قرآن))


این کلمه تنها یک بار در قرآن مجید آمده است.
[۹] توبه/سوره۹، آیه۳۵.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۷۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۷۳۱.    
۳. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۳۶۴.    
۴. ↑ توبه/سوره۹، آیه۳۵.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۵۲.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۳۵.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۶.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۸۰.    
۹. ↑ توبه/سوره۹، آیه۳۵.    


• قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «کوی»، ج۶، ص۱۷۱.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره توبه
جعبه ابزار