کمّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
كَمَّ (به فتح کاف و فتح میم) از
واژگان نهج‌البلاغه و به معنی
پوشاندن است.
كِمَّ (به كسر کاف) غلافى است كه گل يا ميوه را مى‌پوشاند و دو بار در
نهج‌البلاغه آمده است جمع آن
اِكمام (به کسر الف) است.
كمَّ به معنی پوشاندن است.
«كمَّ الشيءَ كَمّاً: غطَّاهُ و سترهُ »
كِمَّ غلافى است كه گل يا ميوه را مى‌پوشاند جمع آن اكمام است، در وصف ميوه‌هاى بهشتى فرموده:
«وَطُلُوعِ تِلْكَ الِّثمارِ مُخْتَلِفَةً فِي غُلُفِ أَكْمَامِهَا» «ظهور آن ميوه‌هاى جوراجور در پرده‌هاى غلاف‌هاى آن.»
(شرح‌های خطبه:
) غلف و اكمام هر دو به معنى پوشش‌ها و غلاف‌ها است فرق در
عامّ و
خاص بودن است.
درباره علم خداوند فرموده:
«عَالِمُ السِّرِّ مِنْ ضَمَائِرِ الْمُضْمِرِينَ ... وَ مُنْفَسَحِ الـثَّمَرَةِ مِنْ وَلاَئِجِ غُلُفِ الاَْكْمَامِ» «مى‌داند
راز رازداران را و مى‌داند محلّ باز شدن ميوه از پوشش‌ها و پرده‌هاى غلاف‌ها را.»
(شرح‌های خطبه:
)
كِمَّ دو بار در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «کمم»، ج۲، ص۹۱۴.
