«ظاهر» در لغت به معنای آشکار، و در اصطلاح ، چنانچه لفظ، یک معنای راجح داشته باشد که غیر آن نیز در کلام احتمال داده شود، آن احتمالراجح را «ظاهر» گویند و تا زمانی که قرینه‌ای برخلاف آن اقامه نشده باشد، باید به مدلول آن عمل کرد؛ زیرا لفظ ظاهر به دلالت ظنی (نه قطعی) بر مدلول و مراد خود دلالت می‌کند.
