کافور بهشت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
کافور به معنای هر چیز
خنک و خوش بو است و
خداوند در توصیف
شراب بهشتی، آنرا آمیخته به
طعم و
بوی کافور
وصف نموده است.
•«ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا عینا یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا:بى تردید نیكان (در آن
جهان) از جامى مى نوشند كه آمیزه آن
کافور (
سرد و خوش بو) است،چشمه اى كه بندگان خدا از آن مى نوشند و آن را به هر گونه بخواهند جارى مى سازند.»
کافور عطرى است از درختى كه در جبال
هند و
چین بدست می اید،
درخت آن سایه بزرگ دارد و كافور در جوف شاخه‌ها و تركه‌هاى آن می باشد، رنگ كافور ابتدا
قرمز است و با
تصعید سفید می گردد. ناگفته نماند
غلاف ثمره‌ها و
غنچه آنها را نیز كافور گویند كه
میوه را پوشانده است.
" كافور" در لغت معانى متعددى دارد و یكى از معانى معروف آن بوى خوش است همچنین گیاهى است خوشبو، و یكى دیگر از معانى آن همان" كافور" معمولى است كه بوى تندى دارد، و براى مصارف طبى از جمله
ضدعفونی كردن به كار مى رود.البته كافور از ماده" كفر" به معنى" پوشش" نیز می باشد.
بعضى از ارباب لغت مانند"
راغب" در"
مفردات" معتقدند كه انتخاب این نام براى" كافور" به خاطر پوشیده بودن
میوه درختى كه این ماده از آن گرفته مى شود در میان غلاف ها است.
بعضى نیز تعبیر" كافور" را اشاره به سفیدى فوق العاده و خنكى آن دانسته اند، زیرا كافور معمولى نیز از نظر" خنكى" و" سفیدى"
ضرب المثل است.
در تفسیر کافور دو عقیده وجود دارد: ۱. کافور به معنای هر چیز خنك و خوش بویى است و در اینجا منظور شراب آمیخته با طعم و بوی کافور است. ۲. عده ای از مفسرین معتقدند کافور در اینجا نام چشمه اى است در
بهشت.
شراب طهور بهشتی آمیخته با کافور:
آیه فوق نشان مى دهد كه
شراب طهور بهشتى بسیار خوش بو و معطر به
عطر كافور بهشتی است كه هم
ذائقه از آن
لذت مى برد، و هم شامه و از بهترین بوهاى خوش است. نیكوكاران در بهشت از شرابى که مزاج آن آمیخته به كافور بهشتى است تا خنك و خوشبو و شیرین بود؛ می نوشند. به نظر مى رسد كه
عرب دو نوع شراب با دو حالت مختلف داشته یكى به اصطلاح نشاط آور و محرك، و دیگرى سست كننده و آرام بخش كه اولى را با"
زنجبیل" مى آمیخته، و دومى را با" كافور"، و از آنجا كه حقایق
عالم آخرت در قالب الفاظ این جهان نمى گنجد چاره اى جز این نیست كه این الفاظ با معانى گسترده تر و والاترى براى آن حقایق بزرگ استخدام شود.
در
مجمع البیان چنین آمده است: این
شراب آمیخته به كافور و سر بسته به
مشک خواهد بود. ابن كیسان گوید: یعنى خوشبو به كافور و مشك و زنجبیل است.
اگر مراد از كافور عطر مخصوص باشد كه به جام شراب مخلوط شده «عَیناً» در تقدیر «من عین» است در این صورت كافور
نکره است نمی شود به كافور دنیا
قیاس كرد.
كلمه" عینا" منصوب شده به خاطر حذف
حرف جر بوده، و تقدیر آن" من عین"است.یعنی ابرار در بهشت از شرابى ممزوج به کافور مى نوشند، شرابى خنک و معطر.
بهشت، دارای
چشمه‌ای به نام کافور برای بندگان خدا:
بعضی از مفسرین کافور را نام چشمه ای در بهشت می دانند.
«عَیناً» را اگر بیان كافور بگیریم، نتیجه این می شود كه كافور چشمه‌ای است در بهشت یعنى: نیكوكاران می آشامند از جامى كه مخلوط آن از كافور است و آن چشمه‌ای است كه بندگان خدا از آن می آشامند.
«عَیناً» راجع به «كافور» است یعنى آن كافور از چشمه‌ای است كه بندگان خدا می آشامند، پس
ابرار (
اصحاب یمین) از شرابى می آشامند كه آمیخته به كافور است ولى عباد اللَّه (مقرّبین) از خود آن
چشمه كه مقدارى از آن به شراب ابرار آمیخته است، می نوشند در آیات دوّم «عَیناً» راجع به «تَسْنِیمٍ» است اگر نام چشمه باشد در اینصورت «عَیناً» بیان آنست یعنى تسنیم چشمه‌ایست كه
مقرّبون می نوشند.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۳۵، برگرفته از مقاله «کافور بهشت».
