• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کافور بهشت (قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کافور به معنای هر چیز خنک و خوش بو است و خداوند در توصیف شراب بهشتی، آنرا آمیخته به طعم و بوی کافور وصف نموده است.


•«ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا عینا یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا:بى ‌تردید نیكان (در آن جهان) از جامى مى ‌نوشند كه آمیزه آن کافور (سرد و خوش بو) است،چشمه ‌اى كه بندگان خدا از آن مى‌ نوشند و آن را به هر گونه بخواهند جارى مى‌ سازند.»
[۱] انسان/سوره۷۶، آیه۵.    
[۲] انسان/سوره۷۶، آیه۶.    


کافور عطرى است از درختى كه در جبال هند و چین بدست می اید، درخت آن سایه بزرگ دارد و كافور در جوف شاخه‌ها و تركه‌هاى آن می باشد، رنگ كافور ابتدا قرمز است و با تصعید سفید می گردد. ناگفته نماند غلاف ثمره‌ها و غنچه آنها را نیز كافور گویند كه میوه را پوشانده است.
[۳] قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
" كافور" در لغت معانى متعددى دارد و یكى از معانى معروف آن بوى خوش است همچنین گیاهى است خوشبو، و یكى دیگر از معانى آن همان" كافور" معمولى است كه بوى تندى دارد، و براى مصارف طبى از جمله ضدعفونی كردن به كار مى ‌رود.البته كافور از ماده" كفر" به معنى" پوشش" نیز می باشد.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۴۹.    
بعضى از ارباب لغت مانند"راغب" در"مفردات" معتقدند كه انتخاب این نام براى" كافور" به خاطر پوشیده بودن میوه درختى كه این ماده از آن گرفته مى‌ شود در میان غلاف ها است.
[۵] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۳۳.    
بعضى نیز تعبیر" كافور" را اشاره به سفیدى فوق العاده و خنكى آن دانسته ‌اند، زیرا كافور معمولى نیز از نظر" خنكى" و" سفیدى" ضرب المثل است.
[۶] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲۰، ص۱۹۹.    
در تفسیر کافور دو عقیده وجود دارد: ۱. کافور به معنای هر چیز خنك و خوش بویى است و در اینجا منظور شراب آمیخته با طعم و بوی کافور است. ۲. عده ای از مفسرین معتقدند کافور در اینجا نام چشمه ‌اى است در بهشت‌.

شراب طهور بهشتی آمیخته با کافور:
آیه فوق نشان مى‌ دهد كه شراب طهور بهشتى بسیار خوش بو و معطر به عطر كافور بهشتی است كه هم ذائقه از آن لذت مى ‌برد، و هم شامه و از بهترین بوهاى خوش است. نیكوكاران در بهشت از شرابى که مزاج آن آمیخته به كافور بهشتى است تا خنك و خوشبو و شیرین بود؛ می نوشند. ‌به نظر مى ‌رسد كه عرب دو نوع شراب با دو حالت مختلف داشته یكى به اصطلاح نشاط آور و محرك، و دیگرى سست كننده و آرام بخش كه اولى را با"زنجبیل" مى ‌آمیخته، و دومى را با" كافور"، و از آنجا كه حقایق عالم آخرت در قالب الفاظ این جهان نمى ‌گنجد چاره ‌اى جز این نیست كه این الفاظ با معانى گسترده ‌تر و والاترى براى آن حقایق بزرگ استخدام شود.
[۷] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۶۷.    
در مجمع البیان چنین آمده است: این شراب آمیخته به كافور و سر بسته به مشک خواهد بود. ابن كیسان گوید: یعنى خوشبو به كافور و مشك و زنجبیل است.
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۲۱۵.    
اگر مراد از كافور عطر مخصوص باشد كه به جام شراب مخلوط شده «عَیناً» در تقدیر «من عین» است در این صورت‌ كافور نکره است نمی شود به كافور دنیا قیاس كرد.
[۹] قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
كلمه" عینا" منصوب شده به خاطر حذف حرف جر بوده، و تقدیر آن" من عین"است.یعنی ابرار در بهشت از شرابى ممزوج به کافور مى نوشند، شرابى خنک و معطر.
[۱۰] طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲۰، ص۲۰۰.    


بهشت، دارای چشمه‌ای به نام کافور برای بندگان خدا:
بعضی از مفسرین کافور را نام چشمه ای در بهشت می دانند.
[۱۱] قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۱۹، ص۱۲۶.    
«عَیناً» را اگر بیان كافور بگیریم، نتیجه این می شود كه كافور چشمه‌ای است در بهشت یعنى: نیكوكاران می آشامند از جامى كه مخلوط آن از كافور است و آن چشمه‌ای است كه بندگان خدا از آن می آشامند.
[۱۲] قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
«عَیناً» راجع به «كافور» است یعنى آن كافور از چشمه‌ای است كه بندگان خدا می آشامند، پس ابرار (اصحاب یمین) از شرابى می آشامند كه آمیخته به كافور است ولى عباد اللَّه (مقرّبین) از خود آن چشمه كه مقدارى از آن به شراب ابرار آمیخته است، می نوشند در آیات دوّم‌ «عَیناً» راجع به‌ «تَسْنِیمٍ» است اگر نام چشمه باشد در اینصورت‌ «عَیناً» بیان آنست یعنى تسنیم چشمه‌ایست كه مقرّبون می نوشند.
[۱۳] قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۷.    


۱. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۵.    
۲. ↑ انسان/سوره۷۶، آیه۶.    
۳. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۴۹.    
۵. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۳۳.    
۶. ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲۰، ص۱۹۹.    
۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۵، ص۳۶۷.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج۱۰، ص۲۱۵.    
۹. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
۱۰. ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه موسوی همدانی، ج۲۰، ص۲۰۰.    
۱۱. ↑ قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لاحکام القرآن، ج۱۹، ص۱۲۶.    
۱۲. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۲۴.    
۱۳. ↑ قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۱۵۷.    


مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۶، ص۵۳۵، برگرفته از مقاله «کافور بهشت».    


رده‌های این صفحه : بهشت | موضوعات قرآنی | نعمت های بهشت
جعبه ابزار