چاه حلوه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
چاه حُلوَه از چاه‌های
مدینه و محل بیتوته
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بوده است.
چاه حلوه از چاه‌های
مدینه است که در سده‌های اولیه هجری، در کوچه‌ای از این شهر با همین نام، قرار داشت.
بعدها برخی از قریشیان خانه‌هایی برای خود در این کوچه و نزدیک چاه ساختند که از جمله است خانه
عامر بن ابی‌وقاص زُهری، برادر
سعد بن ابی‌وقاص،
حُوَیطب بن عبدالعزی، از
مؤلفة القلوب و نیز
آمنه، دختر
سعد بن ابی‌سرح.
سمهودی (م،۹۱۱ق.) در سده دهم، از مکان این چاه، اظهار بی‌اطلاعی کرده است.
از موقعیت کنونی این چاه خبری در دست نیست.
گزارشی از حفر کننده و مالک چاه حلوه در دست نیست.
از این چاه، در منابع تاریخی، کمتر یاد شده است. به نقل از
ابن‌زباله (م،۱۹۹ق.) روزی
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) حیوانی را ذبح کرد و برای همسران خود فرستاد. اما برخی از آنان، در پاسخ به این رفتار حضرت، با سخنان توهین‌آمیزِ خود ایشان را رنجاندند. پس از آن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از آنان دوری گزید و به مدت ۲۹ شب کنار چاه حلوه بیتوته کرد.
ابن‌سعد (م،۲۳۰ق.) گزارشی با همین مضمون ارائه کرده، اما در آن از چاه حلوه نامی نبرده است.
منابع جغرافیایی و نیز تاریخی، از حوادث مرتبط با چاه در سده‌های بعد، گزارشی ارائه نداده‌اند.
(۱) اخبار المدينه: محمد بن الحسن بن زباله (م,۱۹۹ق.)، به کوشش صلاح عبدالعزيز زين سلامه، مدينه، مرکز بحوث و دراسات المدينه، ۱۴۲۴ق
(۲) تاريخ المدينة المنوره (اخبار المدينة النبويه): عمر بن شبّه النميري (م,۲۶۲ق.)، به کوشش فهيم محمد شلتوت، قم، دار الفکر، ۱۳۶۸ش
(۳) الطبقات الکبري: محمد بن سعد (م,۲۳۰ق.)، بيروت، دار الصادر، ۱۴۰۹ق
(۴) وفاء الوفاء باخبار دارالمصطفي: علي بن عبدالله السمهودي (م,۹۱۱ق.)، به کوشش محمد محيي‌الدين عبدالحميد، بيروت، دار الکتب العلميه، ۲۰۰۶م.
دانشنامه حج و حرمین شریفین، ج۶، برگرفته از مقاله «چاه حلوه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۵/۲۲.
