تقوی (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَقْوی (به فتح تاء و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای پرهیز کردن است.
تَقْویبه معنای پرهیز کردن است. تقوی اسم است از اتقاء و هر دو به معنای پرهیز کردنست.
راغب گوید: تقوی آنست که خود را از شی‌ء مخوف در وقایه و حفظ- قرار دهیم این حقیقت تقوی است سپس خوف را تقوی و تقوی را خوف گویند. تقوی در اصل وقوی است واو به تاء عوض شده است.
(وَ تَزَوَّدُوا فَاِنَّ خَیْرَ الزَّادِ التَّقْوی) «توشه برگیرید بهترین توشه پرهیز از گناهان است یا پرهیز از
عذاب خداست بوسیله فعل واجبات و ترک محرمات.»
(فَمَنِ اتَّقی وَ اَصْلَحَ فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ) «آنکه از بدیها بپرهیزد و خود را اصلاح کند ترسی بر آنها نیست و محزون نمی‌شوند.»
(یا اَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ حَقَ تُقاتِهِ) «ای اهل
ایمان بترسید از خدا حق ترسیدنش.»
(اِنَّ اَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ اَتْقاکُمْ) (گرامى‌ترين شما نزد خداوند با تقواترين شماست؛)
(اُولئِکَ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ اُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ) (اينها كسانى هستند كه راست مى‌گويند؛ و (گفتارشان با اعتقادشان هماهنگ است؛) و اينها هستند پرهيزكاران!)
(تِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی نُورِثُ مِنْ عِبادِنا مَنْ کانَ تَقِیًّا) (اين همان بهشتى است كه به بندگان پرهيزگار خود، به
ارث مى‌دهيم.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تقوی»، ج۷، ص۲۳۶.
