پاداش ابرار
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در
قرآن کریم برخی از پاداش هایی که
خداوند در
آخرت به ابرار عنایت می کند، بیان شده است.
ابرار در
بهشت بر تختها تکیه می زنند و تکیه زدن از هوای معتدل و مطبوع برخوردار می شوند.
ان الابرار... متکـین فیها علی الارائک لایرون فیها شمسا و لا زمهریرا.
ابرار از خدمتکارانی پرطراوت و شاداب در گرداگرد خویش برخوردار می شوند.
ان الابرار... ؛ ویطوف علیهم ولدن مخلدون اذا رایتهم حسبتهم لؤلؤا منثورا.
برخورداری از بهشت و
پوشاک ابریشم از پاداشهای الهی به ابرار در ازای شکیبایی آنان است.
ان الابرار... ؛ وجزیهم بما صبروا جنة وحریرا.
پاداشی برتر از بهشت و مواهب آن برای ابرار در نظر گرفته شده است.
... وما عند الله خیر للابرار (منظور از «ما عندالله» میتواند اشاره به پاداشی برتر از بهشت و مواهب آن باشد، و بیان آن به صورت مبهم، میتواند اشاره به عظمت وصف ناپذیر آن باشد.)
ابرار بر تختهای زیبا و فاخر بهشتی تکیه می زنند.
ان الابرار... ؛ متکـین فیها علی الارائک..
ان الابرار لفی نعیم؛ علی الارائک ینظرون.
خدا از کوشش مرضی و
اعمال پذیرفته شده ابرار تشکر می کند.
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا؛ ان هـذا کان لکم جزاء وکان سعیکم مشکورا.
ابرار مناظر بهجت انگیز و نعمتهای فراوان و پایدار بهشتی را تماشا می کنند.
ان الابرار لفی نعیم؛ علی الارائک ینظرون (برداشت فوق بر این اساس است که مراد از «علی الارائک ینظرون» تماشای انواع نعمتهای بهشتی از قبیل «حورالعین» و «ولدان» و انواع خوردنیها و نوشیدنیها و پوشیدنیها و مرکبها و... باشد.)
ابرار از چشمه
کافور در بهشت برخوردارند.
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا؛ عینا
یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا.
مزین شدن ابرار به زینتها و زیورهای بهشتی یکی از پاداش هایی است که خدا به آنان عنایت می کند.
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا؛ عــلیهم ثیاب سندس خضر واستبرق وحلوا اساور من فضة...
ابرار از
ملک پهناور و بی زوال در
بهشت برخوردار می گردند.
ان الابرار... ؛ واذا رایت ثم رایت نعیما و ملکا کبیرا (در روایتی از
امام صادق علیهالسّلام نقل شده است که مراد از «ملک کبیر» ملک بی زوال و فناناپذیر است.
شادابی و نشاط از پاداشهای
الهی به
ابرار است.
ان الابرار... ؛ فوقـیهم الله شر ذلک الیوم و لقیهم نضرة و سرورا (از
امام باقر علیهالسّلام روایت شده است که «نضرة» شادابی در چهره و «سرور» در دل آنان است.
ان الابرار... ؛ تعرف فی وجوههم نضرة النعیم.
ابرار از
شراب مهر شده با بوی
مشک، در بهشت می نوشند.
ان الابرار... ؛ یسقون من رحیق مختوم؛ ختـمه مسک...
ابرار از چشمه سار
تسنیم بهره مند می شوند.
ان الابرار... ؛ یسقون من رحیق مختوم؛ ختـمه مسک و فی ذلک فلیتنافس المتنـفسون؛ و مزاجه من تسنیم؛ عینا
یشرب بها المقربون.
ابرار از باده خوشبو آمیخته با
کافور می نوشند.
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا؛ عینا
یشرب بها عباد الله یفجرونها تفجیرا.
ابرار از جام
زنجبیل با مزه و بوی زنجبیل بهره مند می گردند.
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا؛ و یسقون فیها کاسا کان مزاجها زنجبیلا.
ابرار از چشمه
سلسبیل می نوشند.
ان الابرار یشربون من کاس کان مزاجها کافورا؛ عینا فیها تسمی
سلسبیلا.
پروردگار شرابی پاکیزه به ابرار می نوشاند.
ان الابرار... ؛ و سقـیهم ربهم
شرابا طهورا.
شراب طهور و پاک کننده ابرار از هر چیزی،
پاداش آنان در
بهشت است.
ان الابرار... ؛ و سقـیهم ربهم
شرابا طهورا. (برداشت فوق براساس حدیثی است که در
مجمع البیان از امام صادق علیهالسّلام نقل شده است: «پاک میکند آنان را از هر چیزی جز خدا، زیرا هیچ پاکیزه از هر نوع
آلودگی جز خداوند وجود ندارد.
جامهای نقرهای و کوزهها و قدحهای بلورین، جهت پذیرایی از ابرار در بهشت دور آنان گردانده می شوند.
ان الابرار... ؛ و یطاف علیهم بـانیة من فضة واکواب کانت قواریرا؛ قواریرا من فضة قدروها تقدیرا. («آنیة» مفرد «اناء» به معنای
ظرف و «اکواب» به معنای
کوزه و
قدح بی دسته است. «قواریر» نیز به معنای ظرف شیشهای و بلورین است.
جامههای ابریشمی
سبز و دیبای ستبر پاداش ابرار در بهشت است.
عــلیهم ثیاب سندس خضر واستبرق وحلوا اساور من فضة... («سندس» به معنای
پارچه ابریشمی نازک است و «استبرق» دیبای ضخیم میباشد.
دیدار
خدا از ابرار از پاداشهای بهشتی به آنان به شمار می آید.
ان الابرار... ؛ لقیهم نضرة و سرورا.
ابرار از
عذاب قیامت مصون هستند.
ان الابرار... ؛ فوقـیهم الله شر ذلک الیوم...
ابرار از میوههای دسترس برخوردار می شوند.
ان الابرار... ؛ وذللت قطوفها تذلیلا.
ابرار از
نعمت فراوان و چشمگیر در بهشت برخوردار می شوند.
ان الابرار... ؛ واذا رایت ثم رایت نعیما... (نکره بودن «نعیما» بر تعظیم و تفخیم دلالت دارد.)
ابرار از هوای معتدل در بهشت بهره مند می شوند.
ان الابرار... ؛ لا یرون فیها شمسا ولا زمهریرا.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲، ص۶۰، برگرفته از مقاله«پاداش ابرار».