وُسْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وُسْع (به ضم واو و سکون سین) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای فراخی و گسترش است. چند مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
وُسْعبه معنای فراخی و گسترش است.
بعضی از مواردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شدند به شرح ذیل می‌باشند.
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره انسان پاک فرموده است:
«طوبَى لِمَنْ ذَلَّ في نَفْسِهِ، وَطابَ كَسْبُهُ، وَصَلَحَتْ سَريرَتُهُ، وَحَسُنَتْ خَليقَتُهُ، أَنْفَقَ الْفَضْلَ مِنْ مالِهِ، وَأَمْسَكَ الْفَضْلَ مِنْ
لِسانِهِ، وَعَزَلَ عَنِ النّاسِ شَرَّهُ، وَوَسِعَتْهُ السُّنَّةُ، وَلَمْ يُنْسَبْ إِلَى الْبِدْعَةِ.» «خوشا به حال كسى كه در نزد خود كوچک (و در نظر مردم بزرگ و عزيز) است و كسب و كار او
پاک و
حلال و باطن او
صالح و شايسته و
اخلاق او نيک است و اضافه مال خود را در راه
خدا انفاق مى‌كند؛ سخنان زائد و بى‌جا نمى‌گويد و آزار او به مردم نمى‌رسد؛ سنّت و روش
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) براى او كافى است، (به همين دليل) بدعتى در
دین خدا نمى‌گذارد.»
(شرح‌های حکمت:
)
درباره سعه صدر فرمود:
«آلَةُ الرِّياسَةِ سَعَةُ الصَّدْرِ.»«وسيله رياست،
سعه صدر است.»
(شرح‌های حکمت:
)
چند مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وسع»، ج۲، ص۱۱۳۵.
