وَهْد (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَهْد (به فتح واو و سکون هاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
زمین گود است.
دو مورد از اين مادّه در
نهجالبلاغه آمده است.
وَهْد:
به معنای زمین گود است.
مواردی که در «نهجالبلاغه» بهکار رفته است، اشاره میشود:
در وصف
خداوند تبارک و تعالی فرموده:
«الْحَمْدُ لله خالِقِ الْعِبادِ، وَ ساطِحِ الْمِهادِ، وَ مُسيلِ الْوِهادِ، وَ مُخْصِبِ النِّجادِ.»«حمد
خدا را كه
خالق بندگان و گسترنده
زمین و جارى كننده درهها (رودها) و روياننده گياه در بلندیهاست.»
(شرحهای خطبه:
)
در دعاى استسقاء فرمايد:
«اللَّهُمَّ سُقْيا مِنْكَ تُعْشِبُ بِها نِجادُنا، وَتَجْري بِها وِهادُنا، وَيُخْصِبُ بِها جَنَابُنا.»«خداوندا! آبى ده كه تپّهها و كوههاى بلند ما را پرگياه سازد و در دامنهها و دشتها جارى گردد، سرزمين ما را بركت بخشد.»
(شرحهای خطبه:
)
دو مورد از اين ماده در
نهجالبلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وهد»، ج۲، ص۱۱۶۵.