وَزْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَزْن (به فتح واو
و سکون زاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای سنجش
و اندازه‌گیری است.
نیز به معنای اعتبار
و منزلت نيز آيد
«لَيْسَ لِفُلانٍ وَزَنٌ» يعنى
قدر و منزلتى ندارد.
مواردی از آن در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَزَع به معنای سنجش
و اندازه‌گیری است. به معنای اعتبار
و منزلت نیز آید.
بعضی از مورد که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به
شرح ذیل می‌باشد.
در خصوص رسیدگی به حساب خود فرموده است:
«عِبادَ اللهِ، زِنوا اَنْفُسَکُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ توزَنوا، وَ حاسِبوها مِنْ قَبْلِ اَنْ تُحاسَبُوا.» «آيا بنى‌اميّه را دانستن حال من از عيب گرفتن بر من نهى نكرد، آيا جاهلان را سابقه حال من از تهمت زدن بر من باز نداشت.»
درباره
شهادتین فرموده:
«شَهادَتَيْنِ تُصْعِدانِ الْقَوْلَ، وَ تَرْفَعانِ الْعَمَلَ، لا يَخِفُّ ميزانٌ تُوضَعانِ فيهِ، وَ لا يَثْقُلُ ميزانٌ تُرْفَعانِ مِنُهُ.» «شهادتى كه سخن را بالا مى‌برد
و عمل را به پيش‌گاه
خدا به مرحله قبول مى‌رساند. شهادتى كه در هر ميزانى گذاشته شود سبک نمى‌گردد
و از هر ميزانى برگرفته شود سنگين نخواهد بود.»
مواردی از آن در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وزن»، ج۲، ص۱۱۳۳.
