وَردَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَرْدَة: (وَرْدَةً كَالدِّهانِ) «وَرْدَة» و
«وَرد» به معناى
«گل» است
و از آنجا كه گل‌ها غالباً سرخ رنگند معناى سرخ را در اينجا تداعى مى‌كند. اين واژه به معناى اسب‌هاى سرخ رنگ نيز آمده، و از آنجا كه اين گونه اسب‌ها در فصول سال تغيير رنگ مى‌دهند، در فصل بهار كمى زرد رنگ و در
فصل زمستان سرخ رنگ، و در شدت
سرما تيره رنگ مى‌شوند، دگرگونی‌هايى كه صحنه آسمان در
قیامت پيدا مى‌كند، به آن تشبيه شده است كه، گاه همچون شعله آتش سرخ و سوزان، و گاه زرد رنگ، و گاه سياه دودآلود و تيره و تار مى‌شود.
(فَإِذَا انشَقَّتِ السَّمَاء فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِ) (در آن هنگام كه
آسمان شكافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناكى رخ مى‌دهد كه تاب تحمّل آن را نخواهيد داشت).)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ناگهان آسمان شكافته مى‌شود، و چون چرمى سرخ رنگ قرمز مى‌شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وَرْدَة»، ص۶۱۰.
