وَباء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَبى‌ء،
وَباء (به فتح واو و باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مرضى است عفونى و همه‌گير و مسرى که این ماده به صورت وصف، چهار بار در
نهج البلاغه آمده است.
وَبى‌ء،
وَباء به معنای مرضى که عفونى و همه‌گير و مسرى آمده است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در مورد وبا فرموده است:
در
حکمت ۳۷۶ فرموده:
«إِنَّ الْحَقَّ ثَقِيلٌ مَرِيءٌ، وَإِنَّ الْبَاطِلَ خَفِيفٌ وَبِيءٌ» «
حق ثقيل است ولى گوارا و عاقبت به‌خير و
باطل خفيف و سبك است و دلپسند ولى وباناك» شايد منظور از وباناك سختى و تحمل ناپذيرى باشد. گويند: «ارض وبيئة» زمين است كه وبا زياد دارد.
و در
حکمت ۳۶۷ فرمايد:
«يَا أَيُّهَا اَلنَّاسُ مَتَاعُ اَلدُّنْيَا حُطَامٌ مُوبِئٌ فَتَجَنَّبُوا مَرْعَاةً»«اى مردم متاع
دنیا گياهى است خشك و با آلود از
چراگاه آن بپرهيزيد.»
«شِرْباً وَبِیئاً»»
يعنى «شربى و با آلود.»
و نيز فرموده:
«كَأَنَّكُمْ نَعَمٌ أَرَاحَ بِهَا سَائِمٌ إِلَى مَرْعًى وَبِيٍّ» «گويا شما چهارپايانى هستيد كه چوپانى آنها را به چراگاه و با آلوده برده است.»
این ماده به صورت وصف چهار بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وباء»، ج۲، ص۱۱۱۶.
