• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَلَد (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَلَد (به فتح واو و لام) از واژگان نهج البلاغه به معنای فرزند است.
خواه فرزند انسان باشد يا غير آن بر مذکّر و مؤنّث و تثنیه و جمع اطلاق مى‌شود.
مواردی متعدد از اين ماده در نهج‌ البلاغه آمده است.



وَلَد به معنای فرزند است.


به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - حکمت ۱۲۷

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در حکمت ۱۲۷ فرمود: «إِنَّ لله مَلَكاً يُنادي في كُلِّ يَوْم: لِدوا لِلْمَوْتِ، وَاجْمَعوا لِلْفَناءِ، وَ ابْنوا لِلْخَرابِ.»«خداوند فرشته‌اى دارد كه همه روز بانک مى‌زند: بزاييد براى مرگ و گرد آوريد براى فنا و بنا كنيد براى ويران شدن. يعنى سرانجام كار جهان چنين است و هيچ چيز پايدار نمى‌ماند.» (شرح‌های حکمت: )

۲.۲ - خطبه ۸۲

درباره مرگ انسان فرموده: «ثُمَّ أُدْرِجَ فی أَکْفانِهِ مُبْلِساً وَ جُذِبَ مُنْقاداً سَلِساً ثُمَّ أُلْقِیَ عَلَی الْأَعْوادِ رَجیعَ وَصَبٍ وَ نِضْوَ سَقَمٍ تَحْمِلُهُ حَفَدَهُ الْوِلْدانِ وَ حَشَدَهُ الْإِخْوانِ إِلَی دارِ غُرْبَتِهِ وَ مُنْقَطَعِ زَوْرَتِهِ وَ مُفْرَدِ وَحْشَتِهِ.» «سپس او را مأيوسانه در کفن مى‌پيچند و در حالى كه آرام و تسليم است بر مى‌دارند و بر روى چوب‌هاى تابوت مى‌افكنند، خسته و كوفته و لاغر به سفر آخرت كه در پيش دارد مى‌رود، دوستان و فرزندان و جمع برادران او را به دوش مى‌كشند و تا سر منزل غربت و خانه‌اى كه هرگز از او نمى‌توان ديدن كرد، و در وحشت و تنهايى بايد در آن بسر برد، او را پيش مى‌برند، (و در درون قبرش مى‌گذارند).» (شرح‌های خطبه:)


مواردی متعدد از اين ماده در نهج‌ البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۶۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۸۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۶۵.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۰۵، حکمت۱۲۷.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۸۳.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۹۳، حکمت ۱۳۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۶۷.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۳۴.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۵۳۴.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۳، ص۹۹.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله‌، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۱، ص۲۰۵.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغة، ج۱۸، ص۳۲۸.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون ص۱۶۰، خطبه۸۲.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۴۲.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۱۳، خطبه ۸۳.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۵۹.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۵۳.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۶۰.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۳، ص۴۳۶.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۳۴.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۲۷۰.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ولد»، ج۲، ص۱۱۶۱.    






جعبه ابزار