ولد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَلَد (به فتح واو و لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
فرزند است.
خواه فرزند
انسان باشد يا غير آن بر
مذکّر و
مؤنّث و
تثنیه و
جمع اطلاق مى‌شود.
مواردی متعدد از اين ماده در
نهج البلاغه آمده است.
وَلَد:
به معنای فرزند است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در
حکمت ۱۳۲ فرمود:
«إِنَّ لله مَلَكاً يُنادي في كُلِّ يَوْم: لِدوا لِلْمَوْتِ، وَاجْمَعوا لِلْفَناءِ، وَ ابْنوا لِلْخَرابِ.»«خداوند فرشته‌اى دارد كه همه روز
بانک مى‌زند: بزاييد براى مرگ و گرد آوريد براى فنا و بنا كنيد براى ويران شدن. يعنى سرانجام كار جهان چنين است و هيچ چيز پايدار نمى‌ماند.»
(شرح‌های حکمت:
)
درباره
مرگ انسان فرموده:
«ثُمَّ أُدْرِجَ فی أَکْفانِهِ مُبْلِساً وَ جُذِبَ مُنْقاداً سَلِساً ثُمَّ أُلْقِیَ عَلَی الْأَعْوادِ رَجیعَ وَصَبٍ وَ نِضْوَ سَقَمٍ تَحْمِلُهُ حَفَدَهُ الْوِلْدانِ وَ حَشَدَهُ الْإِخْوانِ إِلَی دارِ غُرْبَتِهِ وَ مُنْقَطَعِ زَوْرَتِهِ وَ مُفْرَدِ وَحْشَتِهِ.» «سپس او را مأيوسانه در
کفن مى‌پيچند و در حالى كه آرام و تسليم است بر مى‌دارند و بر روى چوب‌هاى
تابوت مى‌افكنند، خسته و كوفته و لاغر به سفر
آخرت كه در پيش دارد مى‌رود، دوستان و فرزندان و جمع برادران او را به دوش مى‌كشند و تا سر منزل غربت و خانه‌اى كه هرگز از او نمى‌توان ديدن كرد، و در وحشت و تنهايى بايد در آن بسر برد، او را پيش مى‌برند، (و در درون قبرش مى‌گذارند).»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردی متعدد از اين ماده در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ولد»، ج۲، ص۱۱۶۱.
