وقذ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَقْذ (به فتح واو و سکون قاف) از
واژگان قرآن کریم به معنای
ضرب شدید است.
این واژه یک‌بار بیشتر در
قرآن نیامده است.
وَقْذ (بر وزن فلس) به معنای ضرب شدید است.
در معنای آن اسقاط نیز گفته‌اند
«وَقَذَهُ النّعاس: اسقطه» خواب او را ساقط کرد
«شاة مَوْقُوذَةٌ» گوسفندی است که با چوب و غیره و زیر کتک مرده باشد و آن
میته است و حرام.
به موردی از
وَقْذ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَ ما اُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَةُ وَ الْمَوْقُوذَةُ) «از جمله محرّمات و میته حیوان خفه شده و حیوان با کتک مرده است که مردم
جاهلیت حلال می‌دانستند.»
منخنقه حیوانی است خفه شده.
این کلمه یک‌بار بیشتر در قرآن نیامده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وقذ»، ج۷، ص۲۳۳.
