• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وقب‌ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَقْب (به فتح واو و سکون قاف) از واژگان قرآن کریم به معنای گودالی است در سنگ که در آن آب جمع می‌شود. این لفظ فقط یکبار در کلام اللّه بکار رفته است.



وَقْب به معنای گودالی است در سنگ که در آن آب جمع می‌شود. وقوب به معنای دخول است. طبرسی فرموده علت این تسمیه آنست که در وقب داخل شوند.


(مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ) ، (وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ اِذا وَقَبَ‌) «از شر آنچه آفریده و از شرّ غاسق آنگاه که داخل شود.»
در نهج البلاغه خطبه ۴۸ فرموده: «الْحَمْدُ لِلَّهِ کُلَّمَا وَقَبَ لَیْلٌ وَ غَسَقَ.» «ستایش خدا را هر وقت که شبی آید و ظلمتش شدید گردد.»


این لفظ فقط یکبار در کلام اللّه مجید بکار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۳۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۷۹.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۸۱.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۱۰، ص۴۹۲.    
۵. فلق/سوره۱۱۳، آیه۲.    
۶. فلق/سوره۱۱۳، آیه۳.    
۷. امام علی (علیه‌السّلام)، نهج البلاغه، ص۴۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «وقب»، ج۷، ص۲۳۱.    






جعبه ابزار