وضع جمله‌های ناقص، عبارت است از وضع الفاظ مرکبی که بر نسبت ناقصدلالت می‌کند؛ یعنی کلام در آن تام نبوده و سکوت بر آن نیز صحیح نیست و در حکم یک کلمه است، مانند:جمله‌های وصفی و اضافی؛ برای مثال، وقتی متکلم می‌گوید:«المفید العالم»، این جمله ناقص است و شنونده انتظار دارد متکلم آن را تمام کند؛ به خلاف وقتی که می‌گوید:«المفید عالم»، که در این صورت، جمله تمام و سکوت بر آن نیز صحیح است.
