وضع اسم مفعول
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
موضوعٌ له اسم مفعول را وضع اسم مفعول گویند. این بحث در
اصول فقه کاربرد دارد.
جعل الفاظی برای دلالت بر معنای اسم مفعولی را وضع اسم مفعول می‌نامند.
اسمی که از
فعل مضارع مجهول مشتق شده و بر کسی یا چیزی دلالت می‌کند که
فعل بر او صورت گرفته است، اسم مفعول نامیده می‌شود.
اسم مفعول، مانند دیگر
مشتقات، دو
وضع دارد:
۱.
وضع ماده: مثلاً در «مضروب» وضع ماده، همان وضع «ض، ر، ب» است.
۲.
وضع هیئت: که همان
هیئت اسم مفعول برای دلالت وقوع
مبدأ بر
ذات می‌باشد، مثل: وقوع «ضرب» بر ذاتی هم چون زید.
در کتاب «
محاضرات فی اصول الفقه» آمده است: «و اما اسماء المفعولین فلان الهیئة فیها وضعت لان تدل علی وقوع المبدأ علی الذات».
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، برگرفته از مقاله «وضع اسم مفعول».
