وَصید (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَصید: (ذِراعَيْهِ بِالْوَصيدِ) «وَصید» چنان كه «
راغب» در كتاب «
مفردات» مى‌گويد: در اصل به معناى اطاق و انبارى است كه در كوهستان براى ذخيره اموال ايجاد مى‌كنند،
و در اينجا به معناى دهانه
غار است.
(وَتَحْسَبُهُمْ أَيْقَاظًا وَهُمْ رُقُودٌ وَنُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْيَمِينِ وَذَاتَ الشِّمَالِ وَكَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَيْهِ بِالْوَصِيدِ لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَيْهِمْ لَوَلَّيْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَلَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا) (و اگر به آنها نگاه مى‌كردى آنها را بيدار مى‌پنداشتى؛ در حالى كه در خواب فرو رفته بودند. و ما آنها را به سمت راست و چپ مى‌گردانديم (تا بدنشان سالم بماند). و سگ آنها مانند نگهبان دست‌هاى خود را بر دهانه غار گشوده بود. اگر از حال آنان آگاه مى‌شدى، از آنان مى‌گريختى؛ و تمام وجودت را وحشت فرا مى‌گرفت!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه وصيد به معناى درگاه خانه است و بعضى
گفته‌اند به معناى آستانه خانه است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «وَصِیْد»، ص۶۱۳.
