• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وَصْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





وَصْی (به فتح واو و کسر صاد) از واژگان نهج‌البلاغه به معنای متصل شدن و متصل کردن است. «ايصاء» توصيه به معنای سفارش و دستور مى‌باشد، وصیّت اسم است از ايصاء و گاهى به چيز وصيّت شده اطلاق مى‌شود، بقولى وصيّت را از آن وصيّت گفته‌اند كه موصى كارش را به كار وصى متصل مى‌كند. موارد زیادی از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.



وَصْیبه معنای متصل شدن و متصل کردن است.


موردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - خطبه ۹۹

و در مقام نصیحت فرموده: «أُوصيكُمْ عِباداللهِ بِالرَّفْضِ لِهذهِ الدُّنْيا التّارِكَةِ لَكُمْ.»«اى بندگان خدا! شما را به ترک اين دنيايى كه سرانجام شما را رها مى‌سازد توصيه مى‌كنم.» (شرح‌های خطبه: )

۲.۲ - نامه ۵۳

امام (صلوات‌الله‌علیه) به مالک اشتر مى‌نويسد: «ثُمَّ اسْتَوْصِ بِالتُّجّارِ وَذَوي الصِّناعاتِ، وَأَوْصِ بِهِمْ خَيْراً: ... وَحَيْثُ لا يَلْتَئِمُ النَّاسُ لِمَوَاضِعِها.» يعنى «تجار وسائل زندگى را از مكان‌هائى مى‌آورند كه مردم در مكان‌هاى آن وسائل، جمع نمى‌شوند و دستشان به آنجاها نمى‌رسد.» (شرح‌های نامه: )


موارد زیادی از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۱۴۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۷۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۳۷.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۵، ص۷۸۱.    
۵. ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱۵، ص۳۹۳.    
۶. زبیدی، محمد مرتضی، تاج العروس، ج۴۰، ص۲۰۷.    
۷. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۲۱.    
۸. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۹۱.    
۹. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۴، خطبه ۹۹.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۰۹.    
۱۱. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۱.    
۱۲. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۳، ص۳۴۰.    
۱۴. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۴۸.    
۱۵. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۸۰.    
۱۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۷۱۶.    
۱۷. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۱۰.    
۱۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۸، نامه۵۳.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۸۵.    
۲۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۶۱.    
۲۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۸۱.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۴۸.    
۲۳. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۶۴.    
۲۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۸۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وصی»، ج۲، ص۱۱۴۱.    






جعبه ابزار