وصی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

وَصی (به فتح واو و کسر صاد) از واژگان قرآن کریم به معنای متصل شدن و متصل کردن است.
مشتقات وَصی که در آیات قرآن آمده عبارتند از:

---

وَصی به معنای متصل شدن و متصل کردن است.
ایصاء و توصیه به معنای سفارش و دستور است.
وصیت اسم است از ایصاء و گاهی به چیز وصیّت شده اطلاق می‌شود.
به قولی وصیّت را از آن وصیّت گویند که موصی کارش را به کارهای وصیّ متصل می‌کند و به قولی کارهای قبل از مرگ را به کارهای بعد از مرگ متصل می‌کند ولی این راجع به وصیّت میت است و گرنه طبرسی فرموده: وصی، ایصاء، امر و عهد همه به یک معنی‌اند.
مُواصاة (به ضم میم، فتح واو و صاد) به معنای وصیت کردن به همدیگر است.

---

به مواردی از وَصی که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - وَصَّی‌ (آیه ۱۳۲ سوره بقره)

(وَ وَصَّی‌ بِها اِبْراهِیمُ بَنِیهِ وَ یَعْقُوبُ‌)
«توصیه کرد آن دین و کلمه توحید را ابراهیم و یعقوب به فرزندانش.»

۲.۲ - اَوْصانِی‌ (آیه ۳۱ سوره مریم)

(وَ اَوْصانِی‌ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ ما دُمْتُ حَیًّا)
«مرا تا زنده‌ام به نماز و زکات امر کرد.»

۲.۳ - الْوَصِیَّةُ (آیه ۱۸۰ سوره بقره)

(کُتِبَ عَلَیْکُمْ اِذا حَضَرَ اَحَدَکُمُ‌ الْمَوْتُ اِنْ تَرَکَ خَیْراً الْوَصِیَّةُ لِلْوالِدَیْنِ وَ الْاَقْرَبِینَ‌)
(بر شما نوشته شده: «هنگامی که یکی از شما را مرگ فرا رسد، اگر چیز خوبی (مالی) از خود به جای گذارده، برای پدر و مادر و نزدیکان، به طور شایسته وصیت کند!)

۲.۴ - تَوْصِیَةً (آیه ۵۰ سوره یس)

(فَلا یَسْتَطِیعُونَ‌ تَوْصِیَةً وَ لا اِلی‌ اَهْلِهِمْ یَرْجِعُونَ‌)
((چنان غافلگير مى‌شوند كه حتّى) نمى‌توانند وصيّتى كنند يا به سوى خانواده خود بازگردند!)

۲.۵ - تَواصَوْا (آیه ۱۰۳ سوره عصر)

(اِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ)
«مگر آنان که ایمان آورده و اعمال نیکو انجام داده و یکدیگر را امر به حق و امر به صبر کنند.»

---