وَخیٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَخیٰ (به فتح واو و خاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای قصد كردن و اختيار كردن است. سه مورد از این واژه در
نهج البلاغه آمده است.
وَخیٰ،
به معنای قصد كردن و اختيار كردن آمده است. «وخى الامر وخيا: قصده»
سه مورد از آن در «نهج» آمده است.
حضرت علی (علیه‌السلام) به
امام مجتبی (علیه‌السلام) مى‌نويسد:
«فَاسْتَخْلَصْتُ لَكَ مِنْ كُلِّ أَمْر نَخِيلَتَهُ، تَوَخَّيْتُ لَكَ جَمِيلَهُ،» «خالص و اختيار كردم براى تو از هر كار صاف آن را و
قصد كردم و برگزيدم خوب آن را.»
(شرح‌های خطبه:
) به
مالک اشتر مى‌نويسد:
«ثُمَّ انْظُرْ فِي أُمُورِ عُمَّالِكَ... وَ توَخَّ مِنْهُمْ أَهْلَ التَّجْرِبَةِ وَالْحَيَاءِ، مِنْ أَهْلِ الْبُيُوتَاتِ الصَّالِحَةِ» «در كارهاى كارمندانت دقّت كن و از آنها اهل تجربه و
حیا را برگزين و اختيار كن.»
(شرح‌های خطبه:
) و نيز فرموده:
«وَ تَوَاخَى النَّاسُ عَلَى الْفُجْورِ» «مردم بر فجر و
گناهان يكديگر را برادرى كردند.»
(شرح‌های خطبه:
) تواخى به معنى برادر شدن است در اصل «تاخى الناس» به معنى
اخوت و برادرى كردن مى‌باشد. «اصطلحوا على الفجور» نيز گفته‌اند.
سه مورد از آن در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وخی»، ج۲، ص۱۱۲۶.
