وَجَعْ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَجَعْ (به فتح واو و جیم) از
واژگان نهج البلاغه به معنای درد است. این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
أَوْجَاع جمع وَجَعْ به معنای دردها بوده و
اِيجاع به معنای به درد آوردن است. مواردى از آن در نهج البلاغه آمده است.
وَجَعْ (مثل شرف)
به معنای درد است. جمع آن أَوْجَاع به معنای دردها بوده و ايجاع به معنای به درد آوردن است.
مواردى از آن در «نهج» ديده مى‌شود، در شرح حال
رفیق خود فرموده است:
«وَكَانَ لاَ يَشْكُو وَجَعاً إِلاَّ عِنْدَ بُرْئِهِ، وَكَانَ يقُولُ مَا يَفْعَلُ» «از درد شكايت نمى‌كرد مگر بعد از خوب شدن، آنچه را كه مى‌كرد مى‌گفت.»
(شرح‌های خطبه:
) درباره اهل خدا فرموده:
«وَبَقِيَ رِجَالٌ غَضَّ أَبْصَارَهُمْ ذِكْرُ الْمَرْجِعِ ... فَهُمْ بَيْنَ ... دَاع مُخْلِص، وَثَكْلاَنَ مُوجَع» «مردانى كه ياد
آخرت چشم آنها را از اموال
دنیا بسته است آنها ميان دعوت كننده مخلص و غمگين دردمند است.»
(شرح‌های خطبه:
) موجع به صيغه مفعول است،
مواردى از آن در
نهج البلاغه آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وجع»، ج۲، ص۱۱۲۲.
