هَیْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَیْع (به فتح هاء و سکون یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
منبسط و گسترده شدن در روى
زمین است.
مَهْيَع (به فتح میم و سکون هاء) به معنای
راه واضح و آشكار است.
یک مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هَیْع:
به معنای منبسط و گسترده شدن در روى زمين است.
موردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
در مذمت بدعت‌ها فرمود:
«وَ ما أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاّ تُرِكَ بِها سُنَّةٌ، فَاتَّقوا الْبِدَعَ، و الْزَموا الْمَهْيَعَ، إِنَّ عَوازِمَ الاُْمورِ أَفْضَلُها، وَ إِنَّ مُحْدِثاتِها شِرارُها.» «هيچ بدعتى ايجاد نمى‌شود، مگر اين كه با آن سنّتى متروک مى‌گردد. بنابر اين از
بدعت بپرهيزيد و ملازم راه‌راست و جاده آشكار باشيد، امور اصيل پيشين (و
آیین پاک حق) كه
صحّت و درستى آن مورد ترديد نيست، برترين امور است و بدعت‌ها بدترين كارهاست.»
(شرح‌های خطبه:
)
یک مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هیع»، ج۲، ص۱۱۱۲.
