هَیْت (مفردات‌قرآن)

هَیْت (به فتح هاء و سکون یاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بیا است.
این لفظ فقط یک‌بار در کلام الله مجید آمده است.

هَیْت اسم فعل است به معنی بیا.

به موردی از هَیْت که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ غَلَّقَتِ الْاَبْوابَ وَ قالَتْ‌ هَیْتَ‌ لَکَ قالَ مَعاذَ اللَّهِ..)
«زن درها را بست و به یوسف گفت: بیا به آن‌چه برای تو مهیّا است.»

در مجمع از شاعری نقل کر‌ده:

ابلغ امیر المؤمنین‌		اخا العراق اذا اتیتا

انّ العراق و اهله‌		عنق الیک‌ فَهَیْتَ‌ هَیْتَا

«‌ای برادر عراقی به امیرالمؤمنین (عليهم‌السّلام) (ظاهرا مراد از امویان است) برسان که عراق گردنی است برای سوار شدن پس بیا بیا.»

این لفظ فقط یک‌بار در قرآن مجید آمده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۷۳.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۴۷.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۲۲۸.
۴.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۲۳.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۱۶۱.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۱۲۳.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۱۹۰.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۴۱.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۲۸.
۱۰.	↑ یوسف/سوره۱۲، آیه۲۳.