هَلْس (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَلْس (به فتح هاء و سکون لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
لاغر كردن و
ضعیف كردن است.
دو مورد از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هَلْس:
به معنای لاغر کردن و ضعیف کردن است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
درباره جمع كردن
زکاة شتر مى‌نويسد:
«وَ لا تَأْخُذَنَّ عَوْداً، وَ لا هَرِمَةً وَ لا مَكْسورَةً، وَ لا مَهْلوسَةً وَ لا ذاتَ عَوار.» «حيوانات پير و دست و پا شكسته و بيمار و معيوب را به عنوان زكات نپذير.»
(شرح‌های نامه:
)
به معاويه مى‌نويسد:
«وَ أُقْسِمُ بِاللهِ لَوْ لا بَعْضُ الاِْسْتِبْقاءِ لَوَصَلَتْ إِلَيْكَ مِنّي قَوارِعُ، تَقْرَعُ الْعَظْم، وَتَهْلِسُ اللَّحْمَ.» «به خدا قسم اگر نبود بعضى از مهلت كه در نظر دارم، حتما مى‌رسيد به تو كوبنده‌هایى (حوادثى) كه
استخوان را مى‌شكند و
گوشت را ذوب مى‌كند.»
(شرح‌های نامه:
)
دو مورد از اين ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هلس»، ج۲، ص۱۱۰۳.
