هَدْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
•
هُدی (به ضم‌هاء و فتح دال) و
هِدایَت (به کسر‌هاء و فتح دال و یاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
ارشاد و راهنمائی از روی لطف و
خیرخواهی است.
•
اِهْتِدَاء (به کسر همزه و سکون‌هاء و کسر تاء و فتح دال) به معنای
هدایت یافتن و قبول
هدایت است.
•
هَدْی (به فتح‌هاء و سکون دال) به معنای قربانی می‌باشد.
•
هَدِیَّة (به فتح‌هاء و کسر دال و یاء مشدده مفتوح) به معنای لطف و مرحمت از بعضی به بعضی.
موارد زیادی از اين مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هُدی:
به معنای ارشاد و راهنمائی از روی لطف و خیرخواهی است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
درباره
اهلبیت (علیهم‌السلام) فرموده:
«بِنا اهْتَدَيْتُمْ في الظَّلْماءِ، وَتَسَنَّمْتُمُ العلْياءَ، وبِنا انْفَجَرْتُم عَنِ السِّرارِ.»«به
وسیله ما در ظلمت
هدایت شدید و به درجه اعلی بالا رفتید، و به وسیله ما داخل فجر (روشنی) شدید از
ظلمت و تاریکی.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردی متعدد از اين ماده در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هدی»، ج۲، ص۱۰۹۳.
