• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

هَجْع (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





هَجْع و هُجوع (به ضم هاء و جیم) از واژگان نهج البلاغه به معنای خوابیدن در شب است.
سه مورد از اين مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.



هَجْع و هُجوع: به معنای خوابیدن در شب است.
در صحاح و قاموس آمده: «الْهُجُوعُ‌: النّوم لیلا.»
پس هر خواب هجوع نيست.
در مصباح نیز چنین است.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - خطبه ۸۸

درباره رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود: «أَرْسَلَهُ عَلَى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ، وَ طولِ هَجْعَة مِنَ الاُْمَمِ.» «هنگامى خداوند رسالت را بر عهده او گذارد كه مدّت‌ها از بعثت پيامبران پيشين گذشته بود، و ملّت‌ها در خواب عميقى فرو رفته بودند.» (شرح‌های خطبه: )
در اينجا «هجعة» در خواب معنوى و ضلالت و بى‌خبرى به كار رفته است،

۲.۲ - خطبه ۱۵۸

در خطبه ۱۵۸ نیز با همین کلمات درباره رسول الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) فرمود: «أَرْسَلَهُ عَلَى حينِ فَتْرَة مِنَ الرُّسُلِ، وَ طولِ هَجْعَة مِنَ الاُْمَمِ.» «وى را در آن هنگام كه از زمان پيامبران فاصله گرفته بود و ملّت‌هاى جهان به خواب فرو رفته بودند.» (شرح‌های خطبه: )

۲.۳ - نامه ۴۵

درباره خودش به عثمان بن حنیف مى‌نويسد: «وَيَأْكُلُ عَلِيٌّ مِنْ زَادِهِ فَيَهْجَعَ؟ قَرَّتْ إِذاً عَيْنُهُ إِذَا اقْتَدَى بَعْدَ السِّنِينَ الْمُتَطَاوِلَةِ بِالْبَهِيمَةِ الْهَامِلَةِ.» «على» هم بايد از اين زاد و توشه بخورد و به استراحت پردازد؟! در اين صورت چشمش روشن باد كه پس از سال‌ها عمر به چهارپايان رها شده و گوسفندانى كه در بيابان مى‌چرند اقتدا كرده است!» (شرح‌های خطبه: )


سه مورد از اين ماده در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۱۰۸۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۳۷.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۴۰۹.    
۴. جوهری، اسماعیل، الصحاح تاج اللغه و صحاح العربیه، ج۳، ص۱۳۰۵.    
۵. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ج۳، ص۹۸.    
۶. فیومی، احمد، المصباح المنیر، ج۲، ص۶۳۴.    
۷. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۱۷۵، خطبه ۸۸.    
۸. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۵۵، خطبه ۸۷.    
۹. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۲۱، خطبه ۸۹.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۷۳.    
۱۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۶۵۲.    
۱۲. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۶۵۴.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۳، ص۶۱۹.    
۱۴. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۲۶۲.    
۱۵. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۶، ص۳۸۸.    
۱۶. السید الشریف الرضی، نهج البلاغه ت الحسون، ص۳۴۱، خطبه ۱۵۸.    
۱۷. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۶۹، خطبه ۱۵۳.    
۱۸. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۲۳، خطبه ۱۵۸.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۴۱.    
۲۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۹۷.    
۲۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۹۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۶، ص۱۹۲.    
۲۳. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۳۳۲.    
۲۴. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۱۷.    
۲۵. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۶۸۴، نامه ۴۵.    
۲۶. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۳، ص۸۴، نامه ۴۵.    
۲۷. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۰، نامه ۴۵.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۵۷.    
۲۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۶۹.    
۳۰. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۹۵.    
۳۱. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۲۳۲.    
۳۲. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۲۰، ص۱۲۳.    
۳۳. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۶، ص۲۹۴.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هجوع»، ج۲، ص۱۰۸۹.    






جعبه ابزار