هواء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هَواءُ (به فتح هاء و واؤ) از
واژگان نهج البلاغه به معنای
جوّ،
فضاء،
شی‌ء خالى و
آدم ترسو كه دلش از
جرأت خالى است.
چند مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
هَواءُ:
به معنای جوّ، فضاء، شى‌ء خالى و آدم ترسو كه دلش از جرأت خالى است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
درباره كوه‌ها فرموده است:
«فَمَضَتْ رُؤسُها في الْهَواءِ، وَ رَسَتْ أُصولُها في الْماءِ، فَأَنْهَدَ جِبالَها عَنْ سُهولِها، وَ أَساخَ قَواعِدَها في متونِ أَقْطارِها.» «سرهاى كوه‌ها در
هوا بالا رفت و ريشه‌هاى آن‌ها در
آب (ظاهرا آب مذاب مركز
زمین) استوار گرديد، كوه‌هاى زمين را از همواری‌هاى آن بالا برد و قاعده‌هاى آن‌ها را در متن اطراف آن رسوخ داد.»
(شرح‌های خطبه:
)
خطاب به خداوند فرمود:
«كَيْفَ أَقَمْتَ عَرْشَكَ، وَ كَيْفَ ذَرَأْتَ خَلْقَكَ، وَ كَيْفَ عَلَّقْتَ في الْهَواءِ سمَاوَاتِكَ وَ كَيْفَ مَدَدْتَ عَلى مَوْرِ الْماءِ أَرْضَكَ، رَجَعَ طَرْفُهُ حَسيراً، وَ عَقْلُهُ مَبْهوراً، وَ سَمْعُهُ والَهِاً، وَ فِكْرُهُ حائِراً.» «چگونه
عرش قدرتت را برقرار ساخته‌اى و مخلوقات را آفريده‌اى و چگونه آسمان‌ها و كرات را در
هوا معلّق كرده و زمينت را بر روى امواج
آب گسترده‌اى (بدون ترديد) ديده فهمش وامانده شود و عقلش مغلوب و مبهوت، شنوائيش حيران و انديشه‌اش سرگردان فرو ماند.»
(شرح‌های خطبه:
)
چند مورد از این مادّه در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «هواء»، ج۲، ص۱۱۱۱.
