هَطْع (به فتح هاء و سکون طاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای شتاب، خیره شدن است. اِهْطاع (بر وزن افعال، به کسر همزه و سکون هاء و فتح طاء) به معنای شتاب و دراز کردن گردن است. سه مورد از اين مادّه در نهجالبلاغه آمده است.
به سهل بن حنیف فرماندار مدینه درباره كسانیكه به طرف معاویه مىگريختند نوشت: «فَإِنَّما هُمْ أَهْلُ دُنْیا مُقْبِلونَ عَلَیْها وَ مُهْطِعونَ إِلَیْها.»