هشیم بن بشیر واسطی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هشُیَم بن بشیر واسطی (
۱۰۴-
۱۸۳ق)، مفسر،
فقیه، قاری و
محدث قرن دوم هجری قمری بود.
ابومعاویه هشُیَم بن بشیر بن قاسم بن دینار واسطی سلمی معلم، در سال ۱۰۴ یا
۱۰۵ق در
بخارا متولد شد.
برخی او را اهل
واسط دانسته‌اند.
وی از موالی
بنی سلیم بود و در
بغداد سکونت داشت.
از
زهری،
عمرو بن دینار و دیگران حدیث شنید.
محدثانی چون
شعبه،
ابن مبارک و
ثوری از او روایت نقل کرده‌اند.
گویند که پدرش آشپز
حجاج بن یوسف بود.
و هشیم علی رغم میل پدر، به تحصیل
علم و کتابت
حدیث روی آورد و با
ابوشیبه قاضی در
فقه مناظره کرد.
وی مفسر،
فقیه، قاری و محدث بود
و در روایت
تدلیس می‌کرد.
هشیم در قیام
ابراهیم بن عبدالله، برادر
نفس زکیّه، در واسط شرکت کرد و پسرش معاویه در آن حادثه کشته شد.
واسطی سرانجام در
شعبان سال ۱۸۳ یا
۱۸۸ در بغداد وفات یافت
و در گورستان خیزران به خاک سپرده شد.
کتاب التفسیر، السنن، المغازی و القراءات
از آثار واسطی است.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «هشیم واسطی»، ج۱، ص۸۲۷-۸۲۸.
