هشدار خدا به افشاگران (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خداوند به افشاکنندگان عیوب مردم هشدار داده است.
لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم وکان الله سمیعا علیما.(
خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدیها (ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد
ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست.)
(وصف خداوند به «سمیع» و «علیم»، می‌تواند هشداری باشد به کسانی که درباره غیر ستمگران به افشاگری اقدام می‌کنند. و تأکید نهی از افشاگری است.)
هتک حرمت و برملاساختن عیبها و نقایص مردم،
حرام و موجب ناخشنودى
خداوند است. (لایحب اللّه الجهر بالسوء من القول إلاّ من ظلم)
ناخشنودى خداوند (لایحب اللّه)،
کنایه از
نهی الهی و جعل حرمت است. گفتنى است که
سخن و کلام در این مقام، خصوصیتى ندارد، بلکه مراد اظهار عیب دیگران است، البته این عمل غالباً با سخن و گفته صورت مى گیرد.
حرمت دشنام دادن و ناسزا گفتن به مردم (لایحب اللّه الجهر بالسوء من القول) برخى از
مفسران بر آنند که مراد از «بالسوء من القول»، خصوص دشنام دادن و ناسزا گویى است.
مظلوم، مجاز به دشنام دادن
ظالم و
افشاگری علیه اوست.(لایحب اللّه الجهر بالسوء من القول إلاّ من ظلم)
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۴، ص۱۲۰، برگرفته از مقاله «هشدار خدا به افشاگران».
