هُجْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هُجر (به ضم هاء و سکون جیم) از
واژگان قرآن کریم به معنای
هذیان است.
این لفظ دو بار در
قرآن مجید به کار رفته است.
هُجر به معنای هذیان است.
«هَجَرَ فی نومه و مرضه هَجْراً: خلط و هذی» راغب گوید:
«اَهْجَرَ فلان» یعنی از روی قصد هذیان گفت و
«هَجَرَ المریض» یعنی مریض از روی عدم قصد هذیان گفت.
بعضی آن‌را کنار شدن و عدم
انقیاد گفته‌اند.
به قول
مجمع کلام هذیان را از آن هجر گویند که شانش مهجور و متروک بودن است.
به مواردی از
هُجر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سامِراً تَهْجُرُونَ) «درباره قرآن
تکبّر می‌کردید و شبانه در باره آن
هذیان و پریشان می‌گفتید.»
(وَ قالَ الرَّسُولُ یا رَبِّ اِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هذَا الْقُرْآنَ مَهْجُوراً) (و پیامبر عرضه داشت: «
پروردگارا! قوم من
قرآن را متروک ساختند»)
مهجور ظاهرا به معنی متروک است و بعضی آن‌را هذیان گفته‌اند. آیات ما قبل نشان می‌دهند که آن حضرت این کلام را در آخرت به عنوان شکایت خواهد گفت.
این لفظ دو بار در قرآن مجید به کار رفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «هجر»، ج۷، ص۱۳۸.
