نِدّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِدّ (به کسر نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای مثل و مانند است. این واژه پنج بار در
نهج البلاغه آمده است.
نِدّ معنی مثل و مانند «الندّ: المثل و العدل» و ندید: به معنای شریک در جوهر و جمع آن انداد است.
در اینجا به مواردی از کاربرد این واژه در
نهج البلاغه اشاره می کنیم:
امام علی (علیه‌السلام) درباره
خداوند فرموده:
«و لم یخلق ما خلقه لتشدید سلطان... و لا استعانة علی ندّ مثاو و لا شریک مکاثر»«خداوند مخلوق خویش را برای محکم کردن تسلط و برای کمک جستن در مقابل شریک قیام کننده نیافریده است».
(شرح‌های خطبه:
)
ایشان درباره نیکوکاران فرموده:
«اراق دموعهم خوف المحشر فهم بین شرید ناد و خائف مقموع و ساکت مکعوم» «خوف
محشر اشک آنها را جاری کرده بعضی از آنها طرد شده و کنار شونده است و بعضی ترسان و مقهور و بعضی ساکت و زبان مهر کرده است.»
(شرح‌های خطبه:
) نادّ اسم فاعل است به معنی کسی که از مردم کنار شود و روی به وحدت آورد. «
ندّ البعیر ندّا: ذهب و نفر فهو نادّ»
پنج مورد از این واژه در «نهج البلاغه» آمده است،
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ندب»، ج۲، ص۱۰۲۲.
