نُبْه (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُبْه (مثل قفل، به ضم نون و سکون باء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بیدار شدن و مثل شرف درک کردن است.
اِنتِباه (به کسر الف و باء و سکون تاء) به معنای بیدار شدن، درک کردن و با شرافت شدن است. این واژه سه بار در
نهج آمده است.
نُبْه به معنای بیدار شدن و مثل شرف درک کردن آمده است.
انتباه به معنای بیدار شدن، درک کردن و با شرافت شدن است.
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با فتنه‌ها فرموده:
«إِنّ الْفِتَنَ إِذَا أَقْبَلَتْ شَبَّهِتْ، وَإِذَا أَدْبَرَتْ نَبَّهَتْ، يُنْكَرْنَ مُقْبِلاَت، وَيُعْرَفْنَ مُدْبِرَات...» «فتنه‌ها چون روی آورند
حق را به باطل مشتبه کنند و چون برگردند، بیدار می‌کنند، در حال روی آوردن ناشناخته‌اند و در حال برگشتن شناخته می‌شوند.»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت در مقام
موعظه فرموده:
«وَكُونُوا قَوْماً صِيحَ بِهمْ فَانْتَبَهُوا...» «باشید قومی که به آنها صیحه زده و بیدار شده‌اند.»
(شرح‌های خطبه:
)
این واژه سه بار در نهج آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نبه»، ج۲، ص۱۰۱۰.
