نَوی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَوى: (فالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوى) «نَوى» به معناى هسته است، و اين كه: بعضى گفته‌اند: مخصوص هسته خرما است، شايد به خاطر اين بوده كه
عرب به واسطه شرائط خاص محيطش هنگامى كه اين كلمه را به كار مى‌برد، فكرش متوجّه هسته خرما مى‌شد.
(إِنَّ اللّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوَى يُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَيِّتِ مِنَ الْحَیّ ذَلِكُمُ اللّهُ فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ) (خداوند، شكافنده
دانه و هسته است؛ زنده را از مرده خارج مى‌سازد، و بيرون آورنده مرده از زنده است؛ اين است خداى شما! پس چگونه از حق منحرف مى‌شويد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين خداى سبحان است كه دانه‌هاى نباتات و هسته را مى‌شكافد و از آنها گياه و درخت مى‌روياند، و مردم را با دانه‌ها و ميوه‌هاى آنها روزى مى‌دهد. او است كه زنده را از مرده و مرده را از زنده خارج مى‌سازد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَوی»، ص۵۹۹.
