نَوْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَوْل (به فتح نون و سکون واو) و
نَوال (به فتح نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای عطا كردن و عطيه دادن است.
نَوال به معنای عطيه نيز آيد.
تَناوَل (به فتح تاء و واو) به معنای اخذ شى‌ء است.
مواردى از این کلمه در
نهج البلاغه آمده است.
نَوْل و
نَوال:
به معنای عطا كردن و عطيه دادن است.
نَوال به معنای عطيه نيز آيد.
تَناوَل (به فتح تاء و واو) به معنای اخذ شى‌ء است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
چنانكه
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرمايد:
«مَنْ نالَ اسْتَطالَ» «هر که عطا کند برتری یابد.»
(شرح‌های خطبه:
) نظير:
«من جاد ساد» «نوال الثواب»: دادن ثواب.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره عدم امكان توصيف
خداوند فرموده:
«وَ مِنْ تَناوُلِهِ بِحُدُودِ الَْمخْلُوقِينَ أَبْعَدُ» «هر كه خدا را با اوصاف مخلوقات اخذ كند و بشناسد، از درک خداوند، بعيدتر خواهد شد.»
(شرح‌های خطبه:
)
حضرت درباره خداوند فرموده:
«وَ لاَ يَنْقُصُهُ نَائِلٌ» «احسان و عطا، خدا را كمبود نمى‌آورد.»
(شرح‌های خطبه:
)
مواردى از این کلمه در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نول»، ج۲، ص۱۰۸۰.
