نَقْل (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَقْل (به فتح نون و سکون قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بردن از محلى به محلّى است.
از مشتقات این کلمه در
نهج‌البلاغه:
• اِنْتَقال (به کسر الف و سکون نون و فتح تاء) به معنای قبول نقل است.
• مِنْقَل (به کسر میم و سکون نون و فتح قاف) به معنای آلت نقل است.
• جمع آن مَناقِل (به فتح میم و کسر قاف) است.
شايد جمع
مَنْقَل مثل
مَقْعَد محل
انتقال باشد.
نَقْل:
به معنای بردن از محلى به محلّى است.
مشتقات این کلمه؛
اِنْتَقال به معنای قبول
نقل است.
مِنْقَل (مثل منبر) به معنای آلت
نقل و جمع آن
مَناقِل است.
یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) فرموده:
«وَ أَجْرَاهُما فِي مَناقِلِ مَجْراهُما.» «و آن دو را در مجراى خودشان به جريان انداخت.»
شايد جمع
مَنْقَل مثل
مَقْعَد محل
انتقال باشد.
مواردی متعدد از این مادّه در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نقل»، ج۲، ص۱۰۶۱.
