• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

نَفْخ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





نَفْخ: (سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ)
تعبير به‌ «نَفْخ» (دميدن) كنايه‌اى است براى حلول روح در بدن آدمى، گويى تشبيه به هوا و تنفس شده است، هر چند نه اين است و نه آن.



ترجمه و تفسیر آیات مرتبط با نَفْخ:

۱.۱ - آیه ۹ سوره سجده

(ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِيهِ مِن رُّوحِهِ وَ جَعَلَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِيلًا مَّا تَشْكُرُونَ) (سپس اندام او را نظام بخشيد و از روح خويش [روحى شريف و برجسته‌] در وى دميد؛ و براى شما گوش‌ها و چشم‌ها و دل‌ها [عقل‌ها] قرار داد؛ امّا كمتر شكر نعمت‌هاى او را به جا مى‌آوريد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در جمله‌ «نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ» استعاره و كنايه‌گويى شده است، يعنى روح تشبيه شده به دم زدن و نفسى كه آدمى مى‌كشد و بر مى‌گرداند، و احيانا آن را در غير خود مى‌دمد و اضافه كلمه روح به ضميرى كه به خدا بر مى‌گردد اضافه تشريفى است، و معنايش ثم نفخ فيه من روح شريف و منسوب اليه مى‌باشد، يعنى سپس خدا از روحى شريف و منسوب به خودش در او دميد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۶۸ سوره زمر

(وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ فَصَعِقَ مَن فِي السَّمَاوَاتِ وَ مَن فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَن شَاء اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِيهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِيَامٌ يَنظُرُونَ) (و در آستانه قیامت در صور دميده مى‌شود، و در پى آن همه كسانى كه در آسمانها و زمينند مى‌ميرند، مگر كسانى كه خدا بخواهد؛ سپس بار ديگر در «صور» دميده مى‌شود، ناگهان همگى به پا مى‌خيزند و در انتظار حساب و جزا هستند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: ظاهر آنچه در كلام خداى تعالى در معناى نفخ صور آمده اين است كه اين نفخه دو بار صورت مى‌گيرد، يك بار براى اينكه همه جانداران با هم بميرند، و يك بار هم براى اينكه همه مردگان زنده شوند. و اين معنا از روايات وارده از ائمه اهل بیت (علیهم‌السلام)، و بعضى از روايات وارده از طرق اهل سنت از رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) برمى‌آيد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۲۰ سوره ق

(وَ نُفِخَ فِي الصُّورِ ذَلِكَ يَوْمُ الْوَعِيدِ) (و در صور دميده مى‌شود؛ آن روز، روز وعده وحشتناک است!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: اين انتقال دومى است كه مردگان را به عالم قيامت و جاودانه منتقل مى‌كند، هم چنان كه نفخه اول مردم را مى‌ميراند و به عالم برزخ مى‌برد. و مراد از نفخ صور در اينجا يا نفخه دوم است و يا مجموع هر دو نفخه است، و خواسته است از مطلق نفخه ياد كند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۴ - آیه ۱۸ سوره نبأ

(يَوْمَ يُنفَخُ فِي الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا) (روزى كه در صور دميده مى‌شود و شما فوج فوج به محشر مى‌آييد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در سابق گفتار در معناى نفخ صور مكررا گذشت. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. سجده/سوره۳۲، آیه۹.    
۲. زمر/سوره۳۹، آیه۶۸.    
۳. ق/سوره۵۰، آیه۲۰.    
۴. نبأ/سوره۷۸، آیه۱۸.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۷، ص۱۴۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۵۵۸.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۲، ص۲۶۶.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص۴۵.    
۹. سجده/سوره۳۲، آیه۹.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۱۵.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۷۴.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۵۰.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۲۱۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۱۲.    
۱۵. زمر/سوره۳۹، آیه۶۸.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۶۶.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۴۳.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۲۹۳.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۱۳.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۷۹۲.    
۲۱. ق/سوره۵۰، آیه۲۰.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۱۹.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۵۲۲.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۴۹.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۵۸.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۱۷.    
۲۷. نبأ/سوره۷۸، آیه۱۸.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۸۲.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۲۶۸.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۱۶۶.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۲۳۷.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۶۴۲.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَفْخ»، ص۵۹۲.    






جعبه ابزار