نَعْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَعْى (به فتح نون و سکون عین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خبر دادن از مرگ كسى است. این کلمه سه بار در
نهج البلاغه آمده است.
نَعْى:
(مثل عقل) به معنای خبر دادن از مرگ كسى است.
«نَعاهُ نعيا: أخبرهُ بموتهِ»
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
دنیا فرموده:
«وَ نادَتْ بِفِراقِها، وَ نَعَتْ نَفْسَها وَ أَهْلَها» «دنيا به رفتن خود ندا كرده و از مرگ خود و اهلش خبر داده است.»
(شرح‌های حکمت:
)
حضرت در جريان اهل
بصره،
طلحه و
زبیر فرمود:
«وَ اللهِ لاَ أَكُونُ كَمُسْتَمِعِ اللَّدْمِ، يَسْمَعُ النّاعِيَ، وَ يَحْضُرُ الْباكِيَ، ثُمَّ لاَ يَعْتَبِرُ» «به
خدا قسم مانند شنونده بر سينه و صورت زدن نخواهم بود، كه كلام مخبر مرگ را مى‌شنود و در نزد گريه كننده حاضر است ولى عبرت نمى‌گيرد.»
يعنى در مقابل فتنه اين‌ها بى‌تفاوت نخواهم بود. (شرح‌های خطبه:
)
این کلمه سه بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه،برگرفته از مقاله «نعی»، ج۲، ص۱۰۵۱.
