نَسْأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَسْأ (به فتح نون و سکون سین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای تأخير انداختن است.
این کلمه فقط یک بار در
نهج البلاغه آمده است.
نَسْأ:
به معنای تأخير انداختن است.
«نَسَأَ الشي‌ءَ: أَخَّرَه»
موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
چنان‌كه
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) فرموده:
«إِنَّ أَفْضَلَ ما تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلونَ إِلَى اللهِ سُبْحانَهُ: وَ صِلَةُ الرَّحِمِ فَإِنَّها مَثْراةٌ فِي الْمالِ وَ مَنْسأَةٌ في الاَْجَلِ.» يعنى: «برترين وسيله‌اى كه متوسّلان مى‌توانند با آن به سوى
خداوند تقرّب جويند: صله رحم زيادت است در مال و تأخير است در اجل و شايد به معنى فاعل باشد يعنى زياد كننده مال و تأخير اندازنده اجل (زياد كننده) عمر است.»
منسأة، مثل «مرحمت» مصدر است.
این کلمه فقط یک بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نسأ»، ج۲، ص۱۰۲۸.
