نَسُوقُ الْماء (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَسُوقُ الْماء:(أَنّا نَسوقُ الْماء إِلَى الْأَرْضِ) «نَسُوقُ الْماء»•
نَسُوقُ از مادّه
سَوْق (به فتح سین و سکون واو) به معنای راندن است.
•
الْماء به معنای
آب است.
جالب اين‌كه در اين جا تعبير به
(نَسُوقُ الْمٰاءَ) (آب را مى‌رانيم) شده است اشاره به اين كه
طبیعت آب به مقتضاى سنگينيش ايجاب مى‌كند كه روى
زمین و در گودال‌ها باشد و به مقتضاى روان بودنش بايد در اعماق زمين فرورود ،ولى هنگامى كه فرمان ما فرارسد طبيعت خود را از
دست مى‌دهد و تبديل به بخار سبكى مى‌شود كه با وزش
نسیم به هر سو حركت مى‌كند. آرى همين ابرها كه بر فراز آسمانند درياهاى بزرگى از آب شيرين هستند كه به فرمان خدا به كمک بادها به‌سوى زمين‌هاى خشک فرستاده مى‌شوند.
به موردی از کاربرد «نَسُوقُ
الْماء» در
قرآن، اشاره می‌شود:
(أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنّا نَسوقُ الْماء إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنفُسُهُمْ أَ فَلا يُبْصِرونَ) «آيا نديدند كه ما آب را به سوى زمين‌هاى خشک و بى‌گياه مى‌رانيم و بوسيله آن زراعت‌هايى مى‌رويانيم كه هم چهارپايانشان از آن مى‌خورند و هم خودشان؛ آيا نمى‌بينند؟.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند:
(أَ وَ لَمْ يَرَوْا أَنّا نَسوقُ الْماءَ إِلَى الْأَرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعاً تَأْكُلُ مِنْهُ أَنْعامُهُمْ وَ أَنْفُسُهُمْ ...) در
مجمع البیان گفته اصل كلمه
سوق به معناى وادار كردن كسى است به راه رفتن، و از ماده ساق، يسوق است.
و نيز گفته كلمه جرز زمين خشكى را گويند كه به خاطر نيامدن باران بدون گياه باشد و كلمه
زرع در اصل
مصدر بوده، و مراد از آن در اين‌جا مزروع (
زراعت) است. اين
آیه يكى ديگر از آيات
خدای سبحان را تذكر مى‌دهد كه بر
حسن تدبیر او نسبت به موجودات و مخصوصا موجودات زنده از قبيل چارپايان و انسان دلالت مى‌كند، و مراد از سوق آب به سوى زمين خالى از
گیاه، راندن ابرهاى حامل باران به سوى آن سرزمين است. پس، از نزول باران از
ابر،
حیات زمين، و بيرون شدن زرع، و تغذى انسان و چارپايان تامين مى‌شود، چارپايانى كه خداوند آن‌ها را رام انسان‌ها كرده، تا براى رسيدن به مقاصد حيات خود تربيتشان كنند.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نسوق الماء»، ج۲، ص ۴۳۹.
