نَجْد (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَجْد: (وَ هَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ) «نَجْد» در اصل به معناى مكان مرتفع است
در مقابل
«تهامه» كه به سرزمين‌هاى پست گفته مى‌شود، يا به تعبير ديگر «بلند بوم» و «پست بوم» است، و در اينجا كنايه از خير و شرّ و مسير سعادت و شقاوت است. اين تفسير در حديثى از
امیرمؤمنان علی (علیه‌السلام) نقل شده (مجمع البيان، ذيل آيات مورد بحث).
و اين كه بعضى آن را به دو پستان مادر كه برآمدگى سينه‌ها است! تفسير كرده‌اند بسيار بعيد است، ضمناً تعبير به
«نَجْد» در مورد خير به خاطر عظمت آن است و در مورد شرّ از باب تغليب است.
(وَهَدَيْنَاهُ النَّجْدَيْنِ) (و او را به راه خير و شر
هدایت كرديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
نجد به معناى راهى است به سوى بلندى، و مراد از
نجدين راه خير و راه شر است و اگر راه خير و شر را
نجد خوانده، براى اين بوده كه هر دو مستلزم رنج و مشقت است. ولى بعضى
از مفسرين آن را به دو پستان مادر تفسير كرده‌اند، كه از ظاهر لفظ به دور است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَجْد»، ص۵۷۸.
