نَتَقْنا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نَتَقْنا: (وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ) «نَتَقْنا» از مادّه «
نَتْق» (بر وزن قَلْع) در اصل، به معناى كندن چيزى از جايش و به سوى ديگرى پرتاب كردن است،
به زنانى كه زياد فرزند مى‌آورند نيز
«ناتق» مى‌گويند؛ زيرا به آسانى فرزند را از محيط رحم جدا كرده و به خارج مى‌گذارند.
(وَإِذ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ وَظَنُّواْ أَنَّهُ وَاقِعٌ بِهِمْ خُذُواْ مَا آتَيْنَاكُم بِقُوَّةٍ وَاذْكُرُواْ مَا فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ) (و نيز به خاطر بياور هنگامى كه
کوه را همچون سايبانى بر فراز آنها بلند كرديم، آنچنان كه گمان كردند برآنان فرود مى‌آيد؛ و گفتيم: آنچه را به شما داده‌ايم، با قوت و جدّيت بگيريد! و آنچه در آن است، به ياد داشته باشيد، و عمل كنيد، تا پرهيزگار شويد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه نتق به معناى از بيخ و بن كندن چيزى است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَتَقْنا»، ص۵۷۸.
