نون وقایه
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نون وقایه، از اصطلاحات به کار رفته در
علم تجوید بوده و به حرفی گفته می‌شود که نگاه‌دارنده
فعل است که کسره و جر نگیرد.
«وقایه» یعنی نگه‌داشتن و نون وقایه حرفی است که، نگاه‌دارنده فعل است که کسره و جر نگیرد، زیرا این دو از ویژگی‌ها و خصوصیات
اسم می‌باشند، و هنگامی که یاء متکلم (ی) به فعل متصل شود (خلق + ی) چون آخر فعل کسره‌پذیر نیست، میان آنها نون مکسوره‌ای (ن) اضافه می‌کنند، تا فعل از قبول کسره محفوظ بماند. و آنرا نون وقایه می‌نامند. مانند تبعنی ـ خلقنی ـ فاتبعونی ـ لیحزننی ـ لم حشرتنی
.
البته در بعضی موارد
یاء متکلم به جهت تخفیف در
رسم‌الخط قرآن حذف شده، و نون وقایه مکسور باقی مانده که کسره نون بر حذف یاء متکلم دلالت می‌کند. مانند: فاسمعون ـ فاتقون ـ یشفین
فارهبونی ـ کذبونی.
در این موارد بهتر است به طریق «
روم» وقف شود یعنی یک سوم کسره نون وقایه تلفظ شود.
سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «قرائات از دیدگاه روایات»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۲/۱۷.
